Negoziazio kolektiboari eta elkarrizketa sozialaren egoerari buruzko prentsaurrekoa eman dute gaur LAB eta ELAko Idazkari Nagusiek. Uztailaren 22an Eusko Jaurlariztzak, Confebaskek eta CCOO eta UGT sindikatuek lortutako akordioa gogorki salatu genuen bere momentuan. Ainhoa Etxaideren aburuz akordioaren larritasunaren aurrean “urrats berri bat” ematea ezinbesteko jotzen dugu, horregatik iraliaren 20an, Gasteizen “IRUZURRIK EZ. Por un marco laboral propio, langileon hitza errespetatu” lemapean kalera irtengo gara.
Akordioa ez da negoziazio kolektiboa desblokeatzeko bide bat, negoziazio kolektiboa patronalak nahi duen lan mundua ezartzeko tresna bihurtzeko bidea baizik. Gainera akordio honen atzean sindikalismo eredu bat erditik kentzeko borondatea dagoela adierazi du Etxaidek. Saiakerak egin arren — eraso politiko eta ideologikoekin, negoziazio kolektiboaren erreformekin, hitzarmenak blokeatuz, sindikatuak lan mundutik kanporatzen saiatuz…—ez dute lortu, alderantziz “agenda sindikala berregin eta lantokietan prekarietatearen kontrako ekintza sindikala suspertzen ari gara”.
Egoera honen aurrean, langileok kalera irtengo gara eskaera zehatzekin. Hala nola “Jaurlaritzari akordio hau bertan behera utzi eta orain arte jorratutako bidea zuzentzeko deia” egiten diogu. Hain zuzen ere azken urteetan agenda neoliberala aplikatu dute, dekretu bidez sektore publikoan murrizketak inposatu dituzte, Confebaski gure ilegalizazioa eskatze utzi diote eta orain gehiengo sindikalaren kontra egin dute.
Amaitzeko, eta hauteskunde garaian gaudela kontutan harturik, “parlametua osatuko dutenen eta jaurlaritzako buru izan nahi dutenei konpromisoak eskatzen dizkiegu”. Alde batetik bertako instituzioei ordezkaritzak errespatatzea eta errepetaraztea eta bebestetik baldintza demokratikoak ziurtatzea lan arazoak eta gatazkak konpontzeko orduan. Hain zuzen ere demokrazia lan mundura iristea eta demokraziaren kalitatea neurtzerakoan lan munduan gertatzen denari begiratzea ezinbestekoa da eredu politiko eta sozial justu bat eraiki nahi duenarentzat. Aldaketa hori gauzatzea ezinezko egitea da, hain justua, akordio honen helburu bakarra.
Akordioa ez da negoziazio kolektiboa desblokeatzeko bide bat, negoziazio kolektiboa patronalak nahi duen lan mundua ezartzeko tresna bihurtzeko bidea baizik. Gainera akordio honen atzean sindikalismo eredu bat erditik kentzeko borondatea dagoela adierazi du Etxaidek. Saiakerak egin arren — eraso politiko eta ideologikoekin, negoziazio kolektiboaren erreformekin, hitzarmenak blokeatuz, sindikatuak lan mundutik kanporatzen saiatuz…—ez dute lortu, alderantziz “agenda sindikala berregin eta lantokietan prekarietatearen kontrako ekintza sindikala suspertzen ari gara”.
Egoera honen aurrean, langileok kalera irtengo gara eskaera zehatzekin. Hala nola “Jaurlaritzari akordio hau bertan behera utzi eta orain arte jorratutako bidea zuzentzeko deia” egiten diogu. Hain zuzen ere azken urteetan agenda neoliberala aplikatu dute, dekretu bidez sektore publikoan murrizketak inposatu dituzte, Confebaski gure ilegalizazioa eskatze utzi diote eta orain gehiengo sindikalaren kontra egin dute.
Amaitzeko, eta hauteskunde garaian gaudela kontutan harturik, “parlametua osatuko dutenen eta jaurlaritzako buru izan nahi dutenei konpromisoak eskatzen dizkiegu”. Alde batetik bertako instituzioei ordezkaritzak errespatatzea eta errepetaraztea eta bebestetik baldintza demokratikoak ziurtatzea lan arazoak eta gatazkak konpontzeko orduan. Hain zuzen ere demokrazia lan mundura iristea eta demokraziaren kalitatea neurtzerakoan lan munduan gertatzen denari begiratzea ezinbestekoa da eredu politiko eta sozial justu bat eraiki nahi duenarentzat. Aldaketa hori gauzatzea ezinezko egitea da, hain justua, akordio honen helburu bakarra.
No hay comentarios:
Publicar un comentario